MEHANICKO PONASANJE KOMPOZITA KARBON EPOKSIDA

Monografija se bavi mehaničkim ponašanjem konstrukcionih kompozita kontinualna karbonska vlakna/epoksidna smola. Ovi kompoziti su sad i biće u budućnosti među najatraktivnijim usavršenim konstrukcionim i materijalima uopšte. Mehaničko ponašanje je ponašanje u polju dejstva mehaničke sile, koje se proučava na osnovu standardnih testova kompozita kao nove klase konstrukcionih materijala, izgrađenih od čvrste epoksidne matrice u kojoj su inkorporirana kontinualna karbonska vlakna velike čvrstoće i krutosti, na definisan način za posebne primene. Istaknuto je da se ovi kompoziti dobijaju sofisticiranom, često jeftinom tehnologijom, da poseduju niske gustine i veliku otpornost na zamor, koroziju, abraziju i delovanje zračenja i imaju rastuću primenu u vazduhoplovstvu, brodogradnji, infrastrukturi, reaktorskim i raketnim tehnologijama.
Nakon upućivanja čitalaca na osnovne pojmove o osnovama modernih kompozita (Glava 1), u Glavi 2 se razmatraju ivični efekti u multidirekcionim kompozitima. Monografija se u sledećem delu (Glave 3 i 4) bavi istraživanjima vezanim za nelinearnu elastičnost karbonskih vlakana kao i slojeva unidirekcionih kompozita, sa karbonskim vlaknima usmerenim u istom pravcu, u kojem deluje opterećenje. Treći deo monografije (Glave 5, 6, i 7) obrađuje oblast uticaja gama radioaktivnog zračenja na ove kompozite. Efekti ozračivanja i odgrevanja na Gic vrednostima ̶ srednje vrednosti 10 tačaka prostiranja (Gic,mean) – i efekti frakture iniciranja (Gic,int) – su ustanovljeni. U glavi 7 se proučava dejstvo γ-zračenja i apsorbovane vlage na mehaničke osobine kompozita karbonska vlakna/epoksidna smola. Osobine koje određuju matrica i međupovršina vlakno/matrica, interlaminarnog smicanja i čvrstoća smicanja u ravni laminiranja, održavane su na sobnoj temperaturi, u standardnim testovima, pre i posle ozračivanja γ-zračenjem do doze od 11.7MGy i potapanja 21 dan u vodi zagrejanoj na 80⁰C, neozračenih i ozračenih ploča kompozita.
Sva prikazana istraživanja su bazirana, u prvom redu, na rezultatima istraživanja autora i njegove istraživačke grupe saradnika. Mnogi od njih mogli bi se pojaviti i kao koautori ove monografije zbog činjenice da su učestvovali u istraživanjima i u publikovanju radova. Oni su svakako koautori u našim zajedničkim radovima citiranim u ovoj monografiji, po pravilu na poslednjem mestu u nizu referenci za dalje proučavanje. Koristim i ovu priliku da im se zahvalim na izvanrednoj saradnji.